Niedosłuch

Niedosłuch to stan narządu słuchu, w którym dochodzi do nieprawidłowości w przewodzeniu lub odbiorze dźwięków. Ma on różne przyczyny, lokalizacje miejsca uszkodzenia, a także stopień. Może mieć on także charakter wrodzony lub nabyty. Wybór metody leczenia i terapii jest zależny od wszystkich powyższych czynników.

Dzielimy go na trzy główne typy:

• niedosłuch przewodzeniowy (w którym uszkodzenia znajduje się w uchu zewnętrznym, przewodzie słuchowym zewnętrznym lub w uchu środkowym ),
• odbiorczy (uszkodzenie jest zlokalizowane w ślimaku, nerwie ślimakowym lub zwoju spiralnym),
• mieszany (łączący oba powyższe typy).

Niedosłuch możemy podzielić także ze względu na głębokość:

• Lekki – 20-40 dB
• Umiarkowany – 40-70 dB
• Znaczny – 70-90 dB
• Głęboki – powyżej 90 dB

Uszkodzenie narządu słuchu ma znaczny wpływ na komunikację, a co za tym idzie – jakość życia, osoby nim dotkniętej. Każdy z powyższych typów niedosłuchu powinien być poddany leczeniu pod kierownictwem lekarza audiologa oraz laryngologa, by umożliwić osobie z tym problemem dostęp do bodźców dźwiękowych, w tym mowy werbalnej. Ważne dla terapii jest także to, czy uszkodzenie narządu słuchu, a w konsekwencji niedosłuch, ma charakter postlingwalny czy prelingwalny.

W celu opanowania przez dziecko dotknięte niedosłuchem mowy, nawet po zastosowaniu odpowiednich aparatów, leczeniu farmakologicznym lub zabiegowym, niezbędna jest terapia surdologopedyczna. Ważne jest także wsparcie surdopedagogów i psychologów, nie tylko dla najmłodszych, ale także ich rodzin.