Autyzm

Autyzm to całościowe zaburzenie rozwoju, którego przyczyna, mimo wielu badań, do tej pory nie została rozpoznana. Jego pierwsze objawy występują w dzieciństwie, przed trzecim rokiem życia, stąd też nazwa – autyzm dziecięcy lub wczesnodziecięcy – i utrzymują się przez całe życie.

Wiele jest stereotypów na temat autyzmu. Zaburzenie to manifestuje się bardzo zróżnicowanymi objawami. Należy pamiętać, że każda osoba nim dotknięta może mieć inne objawy, łączy je jednak to, że występują nieprawidłowości w interakcjach społecznych, komunikacji i zachowaniu, którego repertuar jest ograniczony i powtarzalny. Wiele osób autystycznych ma wąskie wyspecjalizowane zainteresowania, tendencje do wykonywania czynności według własnego powtarzanego wzoru, obniżone lub podwyższone progi wrażliwości na różne bodźce, trudności w budowaniu relacji, naśladowaniu, rozpoznawaniu i reagowaniu na emocje innych osób, a także – w rozpoznaniu, okazywaniu i nazywaniu własnych stanów wewnętrznych, deficyty tzw. „teorii umysłu”, nieprawidłowy rozwój mowy, a nawet jego brak. Wiele z tych osób dotkniętych jest także niepełnosprawnością intelektualną.

Mimo braku rozpoznania etiologii autyzmu wiemy, że można znacząco poprawić funkcjonowanie osób dotkniętych autyzmem poprzez odpowiednio przygotowane środowisko edukacyjne i oddziaływania terapeutyczne. W podjętych działaniach bardzo ważna jest współpraca specjalistów: psychiatry, psychologa, pedagoga specjalnego, logopedy, fizjoterapeuty, terapeuty SI miedzy sobą, ale także z rodzicami osoby dotkniętej autyzmem.