Niedosłuch
Niedosłuch to stan narządu słuchu, w którym dochodzi do nieprawidłowości w przewodzeniu lub odbiorze dźwięków. Ma on różne przyczyny, lokalizacje miejsca uszkodzenia, a także stopień. Może mieć on także charakter wrodzony lub nabyty. Wybór metody leczenia i terapii jest zależny od wszystkich powyższych czynników.
Dzielimy go na trzy główne typy:
- niedosłuch przewodzeniowy (w którym uszkodzenia znajduje się w uchu zewnętrznym, przewodzie słuchowym zewnętrznym lub w uchu środkowym ),
- odbiorczy (uszkodzenie jest zlokalizowane w ślimaku, nerwie ślimakowym lub zwoju spiralnym),
- mieszany (łączący oba powyższe typy).
Niedosłuch możemy podzielić także ze względu na głębokość:
- Lekki – 20-40 dB
- Umiarkowany – 40-70 dB
- Znaczny – 70-90 dB
- Głęboki – powyżej 90 dB
Uszkodzenie narządu słuchu ma znaczny wpływ na komunikację, a co za tym idzie – jakość życia, osoby nim dotkniętej. Każdy z powyższych typów niedosłuchu powinien być poddany leczeniu pod kierownictwem lekarza audiologa oraz laryngologa, by umożliwić osobie z tym problemem dostęp do bodźców dźwiękowych, w tym mowy werbalnej. Ważne dla terapii jest także to, czy uszkodzenie narządu słuchu, a w konsekwencji niedosłuch, ma charakter postlingwalny czy prelingwalny.
W celu opanowania przez dziecko dotknięte niedosłuchem mowy, nawet po zastosowaniu odpowiednich aparatów, leczeniu farmakologicznym lub zabiegowym, niezbędna jest terapia surdologopedyczna. Ważne jest także wsparcie surdopedagogów i psychologów, nie tylko dla najmłodszych, ale także ich rodzin.
